FREDDY VANDEKERCKHOVE STELT ZIJN WERKEN TENTOON.

vrijdag 8 – zaterdag 9 – zondag 10 december 2017 telkens van 14 tot 19 uur
in Antwerpen, Hessenplein 2 – Magasins et Entrepots Réunis La Cloche * – 2de verdieping.

Freddy is een zeiler in hart en nieren.
Zeilers hebben nogal eens de gewoonte om hun belevenissen grandioos te delen in overvloedige en fantastische verhalen.
Bij Freddy Vandekerckhove gebeurt dit op canvas met mooie impressies van hetgeen voor zijn ogen voorbijgaat tijdens de vele zeiltochten.
In de plaats van dan onderschriften bij te plaatsen worden er gedachtenfragmenten in miniversjes aan toegevoegd.

[huge_it_slider id=”57″]

HAIKU

Bij de verzenteksten wordt er wel eens gesuggereerd naar een Haiku.
Maar onze kunstenaar hecht daar weinig woordwaarde aan en noemt zijn korte gedachten gewoon verzen.
Wat het ook mag zijn, heel wat teksten hebben zeker een zinnige boodschap.

Reeds een vijftigtal jaren geleden begon de kunstenaar zijn artistieke verkenningstocht op de Antwerpse Academie, een asiel voor slechtzienden en blinden volgens James Ensor.
De Antwerpse Academie ligt mogelijkse daarom in de Blindenstraat !
En daar leerde hij vooral zien wat er gebeurde in het Antwerpse ; Antwerpen waar nu nog steeds kunst beoefend wordt die naast de groten mag staan van het buitenland.

In de voetsporen van Paul Van Ostaijen !

Maar met schilderen komt er niet veel brood op de plank, zeker niet in het begin.
De ouders van zijn lief, nu nog steeds zijn echtgenote, raden hem aan te solliciteren bij de Stad Antwerpen.
Ook Paul Van Ostaijen zou destijds (zowat 100 jaar geleden) op het stadhuis in Antwerpen hebben vertoefd.
Vroeger reeds waren er aan ’t Stad ook al een aantal scribenten van wereldallure die geschiedenis hebben gemaakt.
En met die voorbeelden ging hij aan de slag.

Met heel wat ambitie kwam Freddy terecht bij het Rubenianum, een studiedienst voor de kunsten in de 16e en 17e eeuw.
Samen met zijn vriend Vincent bestudeerde hij de Antwerpse groten uit die tijd en trachtte te begrijpen wat dit vandaag voor ons betekende.
Beiden struinden langs galerijen en musea in binnen- en buitenland en weldra nam het aantal haken aan de muur zienderogen toe.

Vincent begeleidde Freddy ook voor deze tentoonstelling ; meer dan de helft van de selectie uit zijn bijeen gepenseelde werken mocht al zeker niet mee en van de andere helft mocht er slechts een tiende worden meegebracht…

’t STAD : burautcratisch gedrocht.

En bij zijn job aan ’t Stad kreeg hij ook de gelegenheid van decimeren van heel wat nuttloze formulieren en reglementen, voorbijgestreefde personeelsstatuten en andere nonsens.
En deze werkwijze brengt hem dan terug naar de Haiku.

Zo zegt Freddy: “Als je een besluit schrijft doe je dat in eenvoudige termen, bondig, direct, aansprekend en laat al het overtollige weg. En zijn dat nu toch wel de karakteristieken van een haiku, dat korte versje, overgewaaid ui Japan, dat plot opduikt en dat je moet noteren voor dat het verzwindt… En ook daar begon ik als snel buiten de lijntjes te kleuren en me minder te storen aan regeltjes en conventies om een eigen stijl te vinden;”

[huge_it_slider id=”58″]

Verven in Verzen.

En zo is het werk van Freddy erg gediversifieerd doch steeds een inspirerende gids voor hetgeen hij wenst uit te drukken.
Later zijn dan de woorden erbij gekomen en ze omlijnen weloverwogen het geheel.
Het ene is als het ware in het andere samengevloeid : Verven in Verzen.

Over zijn werk zegt hij: “Met scherp geschuurde grafietpotloden heb ik de meeste tekeningen gemaakt, de kleine schetsen met kalligrafiepen en penseel. Liquitex, een pigementrijke acrylverf, leverde de kleur. Ze is aangebracht met fijne penselen en andere grovere middelen.”

Modeatelier.

Een tentoonstelling die gehouden wordt in het prachtige kader van één van de oudste havenmagazijnen van Antwerpen.
In het oude magazijndecor is er een modeatelier gevestigd dat nu tijdelijk is omgetoverd als tentoonstellingsruimte waarbij de modeïngredienten gebruikt zijn om de schilderijen aan de bezoeker voor te stellen.
Een bezoek is een must voor de kunstminnaar maar vele anderen zullen het ook naar waarde kunnen smaken.

FREDDY en zijn verkenning van de HAIKU

De verkenningstocht vertrok vele jaren geleden hij Haiku, zoals die van oorsprong Japanse versje vanaf de 19e eeuw genoemd worden.
Met ‘Haibun’ komst er een verhaal bij, ‘Haiga’ bekroont de reis met een tekening en een vleugje ‘schoonschrift’.
Maar wat is dan een ‘Haiku’ ?

Letterlijk vertaald is dit een schertsend gedicht, aanvankelijk ‘Hakku’ genoemd, het openingsvers voor een kettinggedicht.
Voor Freddy – na een samenpluk van tal van bronnen – verwoordt Haiku een sterk beeld dat raakt zonder dat je het persé begrijpt, een vluchtige belevenis.
Haiku is een efemeer, ‘an abyss wich only instinct can overlap’, overstijgt de eenduidigheid van het leven, breekt met oppervlakkigheid.
Haiku is avontuurlijk, spannend, omvat een paradox, tegenspraak, verrasssing, er staat iets op het spel en roept vragen op.
Zonder scrupules, speels, ondeugend, scherpt Haiku het verstand, amuseert en is meer satire, maskerade, afstandelijkheid dan dodelijke ernst.

Naar de vorm klinkt de taal als een partituur, vloeiend, gelaagd die aanzet tot meedichten.
Soms als een experiment waarin taal zelf wordt scheefgetrokken en omgewoeld omdat het onzegbare anders niet gezegd kan worden.
Niet in Van Dale in die betekenis, nog nooit zo onder woorden gebracht, uitdagend verwoord, taaleigen minimalistisch.

Het gebeurt wel eens dat Haiku verglijdt tot verstilde observaties die ten onrechte voor poëtisch doorgaan met enjambementen en een geforceerde syllabenreeks.
Dan is er nog werk aan de winkel.

Velen geven de voorkeur aan een conventionele 5/7/5 verwbous of vinden hun we in lyrisch tanka, geestige kyoka, vrije gogyohka of tanbun en dat alles dankzij een ververleden, badend in Zen, waar enkele penseelstreken op handgescherpt papier he tvluchtige vast legden.
Mijn voorkeur gaat naar korte versjes … uit het niets.

foto’s Georges Janssens

Catalogus:

Deze rondgang begint bij BLAUW, een gouache op papier.
Een reeks schetsen in grafiet op papier, later ook in diverse kleuren.
Daaronder borrelen versringetjes op.
Ze vinden hun weg langs aquarellen en pentekeningen.
…wind laat wolken drijven. Liquitex op canvas 100 x 120 cm.
Uit de reeks van ‘Beaufort’ getinte zeilervaringen.
…uit het niets, een bundel verzen met proza, geïllustreerd en met een korte toelichting over wat haiku voor mij betekent.
Een bezoek aan Bollendorf, een vallei diep in Luxemburg, brengt inspiratie voor tientallen, steeds minder op een landschap lijkende vierkanten.
Soms neigend naar monochroom, dan weer contrastrijk kleurend.
De jongste zeilvakantie in Bretagne en Normandië leverende deze pentekeningen op, gekleefd op leisteen.
Grondzee, uit de Beaufort-reeks.
Le Sillion du Talbert, gelegen aan de monding van de Trieux bestaat uit een kilometerlange beweeglijke landtong van silexstenen. Vanop een eiland in de buurt zou de fee(ks) Morgane gepoogd hebben koning Arthur te verleiden op zijn thuisreis.
Plots is het windstil, uit de Beaufort-reeks.
Kaap Arkona, in de Baltische zee en rietstengels zoals ze aan vele oevers te beluisteren zijn.
Zee boven zee tot in de wolken, uit de Beaufort-reeks.
Fantasietjes, een trio van kleurrijke kronkels.
Zonet ontdekte ik…, pen, potlood en gouache met plantenslierten in liquitex op papier.
Aquarellen aan de Scheldemonding.
Zoete lavendel, een plek waarheen ik ooit wil reizen.
Gensters in mijn hart, mijn fylgja zet de toon in karmozijn, liquitex en krijt op canvas.
Outlet met een knipoog.
Driemaal hoezee, liquitex op canvas
Harde wind zeven, liquitex en pen op papier.
Duinen voor de Panne, houtskool en grafiet op papier, diverse formaten.
Takkengeritsel, pen en print op papier.
Winter, een haibunsuite in pen en print op papier.
Ze fluisteren jouw naam, liquitex en krijt op canvas.
Aquamarijn, uit de Beaufort-reeks.
Golftop voor Étretat, uit de Beaufort-reeks.
Bollendorf, liquitex op hardboard/ krijt en potlood op papier.
Zwart/wit, bij het binnen en buitengaan, liquitex op canvas.