– 27-29/08/2021 – Diverse sprokkels van ShiptoShore
– foto’s Wacon Images by Ronald den Dekker –

dag1

Twee vloten namen vandaag de start. Voor vloot A (IRC/ORC gemeten boten) kreeg een inshore parcours rond de vaste bakens in de Scheldemonding voor de boeg. Per klasse werd één andere baan gekozen met ook een andere afstand, variërend tussen 20 en 30 zeemijl. De vloot B (CR en Double Handed) startte in de eerste manche in een rondje omheen de zandbank voor de haven van Breskens, om nadien een tweede manche te varen in het Schaar van de Spijkerplaat.

Deze afbeelding heeft een leeg alt-attribuut; de bestandsnaam is sm8q0gdo-1024x682.jpg

Extra Djinn: wissel van gescheurde spi draait op winst uit

De Nederlandse stuurman Michel Dorsman van de Extra Djinn (GBR 362) zit volop in de debriefing als we naar zijn ervaring peilen. Het 8 koppige team wil zich vooral oriënteren om deel te kunnen nemen aan het EK IRC van volgend jaar. Het omgaan met de stromingen rond de banken is dus een aandachtspunt. Het volgende is de formule van de inshore. Hun X 32 Sport is niet zo sterk in reaching-rakken, ze kijken heel erg uit naar de windward-leeward banen die intensiever en korter zijn. Maar het kan ook meezitten. Bij de zeilwissel van de gescheurde S2 spinnaker naar een S 1,5 bleek deze laatste beter geschikt voor de koers, dus hebben ze alles uit hun schip kunnen halen. Dag één eindigt dus met een overwinning.

Zarafa: in haar element

De Belgische stuurman Iwan Vermeirsch van de Zarafa (BEL 7712) is in zijn nopjes. Hoewel er een paar nieuwe mensen aan boord zijn gekomen, waren de voorgaande races in het Open Noordzee Kampioenschap voldoende om het team op dreef te krijgen. Iwan is zeer te spreken over de wedstrijdorganisatie en het verloop van de starten en de variatie van de koersen over de veelhoekige baan. “We zeilen ook tegen een kleine, maar sterke concurrentie. Het is dus alles behalve een toertochtje langs de boeien.” Zegt de schipper. Naast de kwaliteit van zijn crew was de meteo erg gunstig voor de Zarafa. De boot is relatief zwaar, ontworpen voor zeer gevarieerde Engelse condities. Met deze dagwinst zijn de verwachtingen dus meteen naar het hoogste spanningsniveau gebracht.

Wedstrijdorganisatie: COVID voorzichtigheid

Menno Vercouteren, wedstrijdleider op baan A (IRC / ORC) zegt: “Wat. Een. Zeildag.” Ideale omstandigheden, zeker over zijn wedstrijdzone: de Wielingen en de Walvischsstaart. De toenemende wind was een zegen voor de race en voor wie van zeilen op zee houdt.
De voorzichtigheid bij de starts lieten duidelijk zien dat iedereen de scherpte mist. Dat zal de invloed zijn van de Corona isolaties. Maar toch wijst Menno op het verschil bij de finish van IRC 1: De Pinta (BEL 5355) klokte op 4:02:56 af, de Van Uden op 4:03:10. Deze had pieken gehaald van 16, 17 knopen.

dag 2

Ervaring beheerst de race

Hoewel er vanochtend regenbuien overtrokken stabiliseerde de wind zich wat meer nadien en kon er weer heftig worden gezeild op de tweede dag van DAMEN Breskens Sailing Weekend. Omwille van de Noordenwind uitschieters tot 25~26 knopen werden de windward/leeward banen voor vloot A (IRC en ORC) bij de Walvischstaartgeul op zee uitgezet. Vloot B kreeg een parcours rond vaste boeien in het Schaar van Hoofdplaat en Springersdiep.

Elke (NED 6169 / IRC-ORC1): dit is ons ding

Frans Rodenburg is formeel: de First 40 gaat hard en hoog aan de wind en dat is bij 5 bft alleen maar voordeel. De settings zijn bekend. Plus, natuurlijk een geroutineerde bemanning: van de tien man aan boord zijn er drie die uit andere, ervaren teams komen, dus loopt alles gesmeerd aan boord. Ook als er al eens een gijp misgaat en ze even achter de spinaker aan moeten gaan, is dat euvel gauw verholpen. “In principe varen we bij de start gauw vrij. En dat genieten we van dat voordeel, ook wanneer we rond de bovenboeien of door de gates moeten. Natuurlijk gaat de Van Uden er altijd als een speer vandoor, voor ons. Gisteren was het even schrikken toen bleek dat de dagwinnaar, de Pinta, de inshore baan rond de boeien beter had geïnterpreteerd dan wij, maar vandaag zijn we weer helemaal top met de Windward/Leeward banen.”

Ballista (BEL 217 – CR 1-2): het beste er van maken brengt overwinning binnen bereik

Voor schipper Jonas Pluym, die hoofdzakelijk in de Delta aan wedstrijden deelneemt, bepaalde de Coronaperiode dat hij hier met zijn team in de CR klasse deelneemt. “We zouden liever buitengaats aan de Ups’ en Downs deelnemen, maar we kregen de juiste meetbrieven niet op tijd geregeld. Toch is het goed dat de organisatie een baan heeft kunnen uitzetten die het up/down parcours benadert. Tel daarbij dat we al lang met een harde teamkern varen en dat we elkaar prima aanvullen. Ik hoef me als stuurman alleen maar op het sturen te concentreren. En de informatie van de navigator juist te interpreteren. Daardoor gaan we snel, hoog en laten we zo weinig mogelijk steken vallen. Dat loont.

“De races verlopen ondanks het beperkte deelnemersveld op het scherp van de snee. Door onze ratings bepaalt een verschil van seconden of je plaats één of twee hebt, zegt Jonas.
We hebben begrip voor de Coronamaatregelen, maar het zou goed zijn dat we een redelijke termijn krijgen om als het nodig is protest te kunnen indienen.”
De Ballista crew is wel van plan om op deze groove morgen verder te gaan.

Zeebeer 3 (NED 5146 – Double Handed): voor ons mogen de kruisrakken primeren

Ad van WIJNGAARDEN zeilt al jaren double handed met zijn zoon Gerben. Ooit met 4 tot 6 man bemanning, maar dat werd op de duur te ingewikkeld. Het Waarschip 1075, de Zeebeer 3, bouwde Ad zelf af. Jaar na jaar is het van toerschip naar cruiser racer gegaan. Het duo heeft het best naar zijn zin. “Voor een wat zwaarder schip is dit natuurlijk het ideale weer. We zijn op elkaar ingespeeld, hoewel het voor Gerben (44jr), die de taken van een meerkoppige bemanning alleen moet uitvoeren behoorlijk inspannend is,” zegt Ad (75jr.). het vertrouwen in de Zeebeer 3 is groot, zeker als het op de aan de windse rakken neerkomt. “Voor ons mogen er meer zijn want dan zijn we zeker dat we de voorsprong van ca 20 minuten op de nr 2, de Magnifique nog gaan vergroten.”

Wedstrijdorganisatie: het de zeilers naar hun zin maken

Marcol De Klerk, wedstrijdleider op baan B (CR en Double Handed) zegt: “De windrichting was net goed om er een bijna windward leeward baan van te maken. We hadden hier wat minder wind dan op zee: eerst 13 knopen, later 18, maar de golfslag is best wel pittig.” Na twee reeksen is het vuur er wel uit, morgen ziet het er naar uit dat we weer twee intensieve reeksen kunnen varen.

Buiten dat dit aan de bemanningen trekt is er natuurlijk kans op schade, zoals bij de IRC 2 waar de koploper Extra Djinn naar de haven moest met problemen aan de rail van het voorzeil, zodat zij laatste dagreeks niet konden uitzeilen.

dag 3

Doorzetters

Goed nieuws: de wind was stabieler dan gisteren. Minder goed nieuws: hij bleef rond de 20 knopen hangen. De golfslag was nu echt wel gevormd. In deze pikante zeilomstandigheden kreeg het materiaal het hard te verduren. Scepters plooiden, zeilen scheurden en tijdens de race gingen er wel meer mensen de mast in. Een klap van de grootschoot tegen het hoofd van een bemanning liep gelukkig goed af.
Vloot A werkte drie reeksen af en kwam aan een totaal van 7, vloot B twee om aan totaal 6 te komen. De organisatie kreeg dan alle lof, ook omwille van de flexibiliteit. Niemand kan zeggen dat dit géén waardig zeilkampioenschap was.

Elke (NED 6169 / IRC-ORC1): dit is ons ding

Bij Frans Rodenburg staan ze niet met de stopwach te timen hoeveel ze achter de NED 17001 Van Uden van Gerd-Jan Poortman liggen, zonder enige twijfel de snelste boot uit de vloot. ”We varen altijd onze eigen koers, maar ook onze eigen wedstrijd. Timen doen we bij de finish.” zegt Frans. Opnieuw is gebleken dat de tactiek van de Elke om zo snel mogelijk zijn groove te vinden in het aan de windse rak en snel in vrije wind te varen echt wel werkt. Ook als er foutjes gemaakt worden en ze een keertje terug achter de startlijn moeten na een vroegstart. De belangrijkste verliestijd tegen de Van Uden zit dus in die enkele minuten bij de start.
Maar Elke zeilde het hele kampioenschap door erg constant en dat werd dus beloond met de titel, met dank aan de gecorrigeerde tijd.
Breskens weekend betekent einde seizoen voor de Elke. Volgend jaar wil Rodenburg met zijn mannen weer naar Cowes. En hopelijk kunnen de Engelsen dan ook naar het IRC EK in Breskens komen, vindt Rondenburg. Hij ziet een potentieel van 10 tot 12 extra Engelse boten.

Extra Djinn (GBR 362 / IRC-ORC2: gekomen om te winnen

Stuurman Michel Dorsman is formeel: opdracht geslaagd. Met 1.5/1/1/(5)/1/1/1 waren ze ongenaakbaar. Korte, intensieve Ups & downs, dat is hun zeilformat. Kamelenkoers betekent voor hen huiveren.
In de vierde manche brak de voorstagbevestiging in de mast. Einde race. Dat hebben ze snel met vallen geborgen. Diezelfde dag bracht iemand wisselstukken uit de oude mast en met assistentie van de Bressiaanse tuiger waren ze weer paraat voor de volgende reeksen.
Voor de Extra Djinn was het de eerste kennismaking met het Bressiaanse vaarwater. Dorsman: “Door de windsterkte was de invloed van de stroming minder belangrijk. Wel hebben we ondervonden dat, als de wind wat shift, de golven anders inkomen over de ene boeg dan over de andere. Een korte en een lange klap maken op één rak is even wennen.”
Ook de Extra Djinn kijkt al uit naar het EK van ’22.

Zarafa (BEL 7712 – IRC/ORC3): de winst kwam niet vanzelf

Iwan Vermeirsch heeft het over geconcentreerd blijven als hij de drie manches van vandaag beschrijft. Snelheid in de boot houden bij die golfslag is zeer belangrijk en daar moet het hele team zich voor inzetten. Altijd. Want als iemand de topping lift te snel aanhaalt, moet er in diezelfde minuut iemand de mast in om die weer omlaag te halen. En dat gaat fluitend. Vandaar ook de waardering die Vermeirs uit over zijn bemanning. “We hebben met ons allen de race gewonnen. Hoewel de Picsou het ons niet gemakkelijk heeft gemaakt.” Zegt hij.

Ballista (BEL 217 – CR 1-2): het beste er van maken brengt overwinning binnen bereik

Jonas Pluym kijkt tevreden maar kritisch terug. “We hadden de reeks 4/1/1/1/1 in schoonheid kunnen afronden door ook de laatste reeks te winnen. Niet dus. Was het overmoed of gebrek aan concentratie? Aan de voorlaatste boei ging bij de voorzeilwissel de gennaker het water in. Alsof je de handrem optrekt. Pats van één naar vijf. We hebben er alles aan gedaan om de boten in te lopen, maar ja.” De voorgaande reeksen koos de Ballista voor een conservatieve strategie en dan heeft hen vier overwinningen in zes reeksen opgeleverd. Uiteindelijk landen ze op de eerste plaats voor de NRJ-Ball met 1 punt verschil.
De titel biedt hen weer heel wat perspectieven voor de toekomst. Te beginnen met de Huysman Antwerp race en de Goofies.